Ma coś w sobie ów psychologiczny dramacik, chociaż jak sobie myślę, to głównie dzięki C. Denueve, która zagrała cudnie. Film dostałby 8/10, gdyby reżyser inaczej stworzył postać bandyty, który jest irytujący od początku do końca. Jest tak okropny, że nie ma się ochoty specjalnie dalej oglądać, psuje owo dzieło. Nie obchodzi mnie, że taki miał być, na tym polega maestria, aby z ćwoka zrobić kogoś ujmującego prostactwem. Nie wiem co jeszcze bym tu zmienił, chyba scenariusz nie do końca mnie przekonuje. Zakończenie nie tylko dziwne - bo zapewne reżyser chciał, aby było zaskakujące i to mu się udało, ale też trudne do zaakceptowania biorąc pod uwagę całość. Nie wiem, jak bym je zmienił, ale bym na pewno bym zmienił, bo coś z nim jest nie tak. Krótko mówiąc - jest sztuczne. Gdyby wszystko do siebie pasowało, film mógłby nawet zbliżyć się do arcydzieła.
Co ciekawe, Denueve zagrała jakby przeciwieństwo postaci "Wstrętu" Polańskiego, w którym chwilę wcześniej zagrała. Mimo tych przeciwieństw w obydwu filmach świetnie się odnalazła, chyba dlatego, że w obydwu grała kobietę trochę zimną.