Twórczyni stawia na szczerość prezentowanych na ekranie zdarzeń i emocji. Pozwala widzowi na niespieszną kontemplację. więcej

Chloé Zhao udało się przedstawić historię współczesnych nomadów. W trakcie seansu można poczuć, że wszyscy wędrowcy tworzą jedną wielką wspólnotę, może nawet rodzinę. Pomagają sobie bez względu na to, że każdy z nich żyje za grosze i jest ofiarą kapitalizmu. Sceneria i muzyka, w której zostali ukazani bohaterowie filmu, jest fenomenalna, nadaje autentycznego klimatu dla tła wydarzeń i tworzy wspólną całość z nomadami. więcej

Droga naprzód usiana jest dawnymi ubytkami. "Nomadland" to studium cykliczności życia, które do ważkich wniosków – że wciąż przemierzamy te same, za każdym razem definiujące się na nowo szlaki – dochodzi z lekkością kroku globtrotera, zacierając przy tym granicę między fikcją kina drogi a kinem prawdy. "Spotkamy się na szlaku", mówi Bob Wells w końcowych minutach filmu. "W głębi serca jestem pewien, że tak będzie". "Nomadland" i mnie napełnił taką pewnością. więcej

"Nomadland" jest nie tyle wielkim filmem, co wielkim wydarzeniem w świecie kina. Subtelność Zhao, urokliwe zdjęcia Richardsa, niezwykła kreacja McDormand, poruszająca muzyka Ludovico Einaudiego i wiele innych czynników złożyły się na niesamowitą historię mówiącą w gruncie rzeczy o życiu. Nie tylko o życiu w drodze, lecz o życiu w ogóle. więcej

Chloé Zhao jest pierwszą Amerykanką azjatyckiego pochodzenia nominowaną do Złotego Globu. Jednak to nie korzenie świadczą o wyjątkowości jej filmów. W dwóch swoich poprzednich produkcjach, zatytułowanych "Pieśni braci moich"  i "Jeździec", pokazała, że najbardziej zależy jej na bohaterach. "Nomadland" jest filmem, za który należał jej się Oscar w kategorii reżyseria. I na szczęście go otrzymała. więcej